بید،
مجنون بود،
تنها بود،
و صبرش سرآمده بود.
پاییز که رسید،
یک به یک برگهایش را به خاک سپرد.
+ رفتم برای تسلی؛ به احترام، با پای برهنه.
بید،
مجنون بود،
تنها بود،
و صبرش سرآمده بود.
پاییز که رسید،
یک به یک برگهایش را به خاک سپرد.
+ رفتم برای تسلی؛ به احترام، با پای برهنه.
